Ailelerden en sık duyduğumuz kelime ‘’ inat ‘’ kelimesi değil midir? ‘’ Benim çocuğum çok inat neler yapabilirim, neden inat?’’ demek yerine inadı meydana getiren sebepleri bulmak ve alınması gereken tedbirlere sabırla devam etmek hayatımızı daha da kolaylaştırmaz mı?
Çocuğu inatçı yapan nedenler arasında bazı hastalıkların rolü olduğunu; çocuğun açlığının, yorgunluğu göz önünde tutmak ve bütün bu olumsuz şartları uzaklaştırıcı tedbirleri almak gerekir.
Çocuk inadını tedavi ve inatçı çocuğa yol gösterecek bireyin, uzman bir doktor ve psikologla görüşerek bunların verecekleri tavsiyelere göre hareket etmesi gerekmektedir. Çocuk inadını tedavide önem verilmesi gereken ikinci kriter ise; çocuğu, inada sevk edecek durumlardan ailenin veya öğretmenin özellikle çekinmeleridir, önceleri şımartılıp büyütülen daha sonraları sert bir tutumla terbiye yolu tutmak; çocuk psikolojisi üzerinde ciddi anlamda olumsuz etki yapar ve çocuğu kasten inada yöneltir.
Çocuk inada başlayınca; ailenin aldırmaması, çocuğun davranışlarına önem vermemesi ve herhangi bir karşı harekette bulunmaması da, çocuk inadını yenmeye ve inatçı çocuğu daha yardım eden tedbirler arasındadır. Fakat bunun için ailenin ciddi anlamda soğukkanlı davranması ve büyük bir sabır göstermesi; çocuğun bütün inat davranışlarına karşı ilgisiz davranması gerekir.
Çocuk sürekli inat yolu ile; ağlamak, bağırmak, kendini yere atmak, etrafındakilere zarar vermek ve öfke patlamaları ile herhangi bir isteğinin yerine getirilmesini sağlamak istiyorsa; bu gibi durumlarda da çocukla ilgilenmemek, çocuğun inat davranışları ne kadar şiddetli olursa olsun, inat halinin tamamen geçmesini beklemek; onun bütün hareketlerini sabırla karşılamak gerekir.
Ailenin bu soğukkanlılığı ve aldırmazlığı karşısında çocuk; inadının ve ısrarlarının, bağırıp çağırmalarının boşuna olduğunu, hiçbir fayda sağlamadığını düşünecek ve bu düşünceden sonra, inadın güçlü bir etken olmadığını görerek inattan vazgeçmek ve artık aklıyla iş görmek, büyüklerinin sözlerini dinlemek ve tutmak gerektiğine inanacaktır.
Çocuk inadı karşısında sinirlenmek, bağırmak, dövmek, çocuğu korkutmaya çalışmak; inadı yenmez, tam tersine daha çok şiddetlendirir. Çocuk inat yaparken, ailenin şiddet göstermesi ve kendi isteklerinde ısrar etmesi; çocuğa ailesinin de, kendisi gibi inat yaptığını düşündürür. Çocuk ailesinin inadı karşısında, kendi inadını şiddetlendirmek ve devam ettirmek ihtiyacını duyar ve bu nedenle de aklına geleni yapmaya başlar.
Çocuk inadını yenmek için alınacak önlemler arasında; sabırla beklemek, hiçbir tehditte bulunmamak gibi, çocuğa hiç müdahale etmemek davranışı da vardır. Çocuk, şiddetli inat esnasında kendini yere atar, bağırır ve ağlarken ailenin bu durumda müdahale etmesi etkisizdir. Çocuk şiddetle inat arasında istese de kendini tutamaz. Çünkü inat bir nevi heyecan halidir, çocuğun iç aleminde çöküntüye uğradığı bir andır. Bu heyecanın ve çöküntünün geçmesi için zamana ihtiyaç vardır.
Çocuğun inadı geçince; ailenin çocuğa karşı olan iyimser davranışlarını bir nebze azaltmaları; onunla, hiçbir şey olmamış gibi coşkulu şekilde konuşmaları; çocuğa karşı olan sevgilerini bol bol söylemekten çekinmeleri ve bu hızla, çocuklarının yaptığı inadın kendilerini üzmüş olduğunu, davranışlarıyla anlatmaya çalışmaları; inatçı çocuğu tedavi eden etmenler arasındadır.
Unutmayalım ki;
Zor Çocuk Yoktur! Mutsuz Çocuk Vardır…
Bahar İkra Dener
Uzman Klinik Psikolog
