Öfke tüm bireylerin farklı düzey ve sıklıkta hissettiği doğal ve sağlıklı bir duygudur.
Çocuklar aile ve çevre faktörlerine bağlı olarak öfke içeren duygu ve davranışların içinde olabilirler.
Birçok ebeveyn çocuğunun öfke davranışlarından yakınarak, bu durumun önüne geçmek için psikoloğa başvuruyor.
Çocuğunun öfke davranışlarının çok yüksek olduğunu ve bu davranışların ortadan kalkmasını istiyor. Ebeveyn çözümü sonlandırmak olarak görüyor. Fakat psikoterapi sürecinde önemli olan bu davranışları sonlandırmak değil, altında yatan ihtiyaçları farketmektir. O an, ne oldu da çocuğunuz bu kadar öfkelendi? Öfkesi ne zamandır var? Ya da, çocuğunuz bu durumlarda ihtiyacı olanı alabiliyor mu? Bunların cevaplarını araştırmak, çocuğun ihtiyacını anlamak gerekmektedir.
Böyle zamanlarda çocuğunuzun yaşadığı deneyimi eleştirmeden veya yargılamadan onunla kalabilmeniz önemli olacaktır. Onu anladığınızı, o an ki hissettiği duygularını (panik korku, üzüntü vb.) ona aynalamanız çocuğunuzun o an ki ihtiyaçlarının en başındadır. Duygularını aynaladığınızda çocuğunuz, olumsuz duygularının da kabul edildiğini görür ve bu duyguları bastırma yoluna gitmez.
Örneğin, öfkesini çevresindeki insanlara vurarak, çok yüksek bir sesle bağırarak ya da ağlayarak gösterebilir. Böyle durumlarda öfkesinin bedeninde biriktiği yere odaklanmak, kardeşine, annesine ya da babasına vuruyorsa eğer, “Şu an öfkelisin. Bunu görüyorum. Seni anlıyorum. Bir şeyler canının sıkmış olmalı. İstersen konuşabiliriz. Bir şeylere vurmak istiyorsan ise yumuşak oyuncaklarından birine vurabilirsin.” şeklinde bir konuşma yapabilirsiniz.
Öfkesini kendine ve başkalarına zarar vermeyeceği şeylere yönlendirebilirsiniz.
Bağırmak o an ki ihtiyacı ise bunu engellemek yerine, uygun bir ortam yaratabilirsiniz. Ağlamak istiyorsa ağlaması için de alan ve zaman sağlayabilirsiniz. O an buna müsade etmezseniz, çocuk o an ki öfkesini bastırmış olacak ve bu uzun vadede birikime yol açacaktır.
Özetle, diğer duygular gibi öfke de doğal bir duygudur. Bu duyguyu bastırmadan, ötekileştirmeden kabul etmek yerinde olacaktır. Ebeveyn olarak sizin yapmanız gereken çocuğunuzun sağlıklı bir şekilde öfkeyi ifade etmesine destek olmanız, bu yoğun duygusunu kapsamanız ve varlığınızı hissettirmenizdir.
