Anne ve babanın bebekleri ile ilişkisi doğum öncesi dönemden başlayan ve zamanla farklılıklar kazanan bir süreçtir. Bu süreç annenin karnındaki bebeği hissetmesi, anne babanın onunla konuşması, hayaller kurması ve doğumu için hazırlık yapmaya başlaması ile devam eder. Genel anlamda ebeveynler, çocuklarıyla iyi ilişki kurmak, hem fiziksel hem ruhsal açıdan onları en iyi şekilde destekleyebilmek için çaba gösterirler.
Ebeveynlerin çocuklarına gösterdikleri ilgi, sevgi çocuğu ruhsal anlamda destekler, beraberinde fiziksel ihtiyaçlarının karşılanması ve bakımının sağlanması çocuğun fiziksel anlamda desteklenmesini sağlar. Bu süreçte ki ilişki çift taraflıdır. Bazı durumlarda ebeveynler çocuklarına yeterli desteği sunamayabilirler. Annenin ruhsal durumu, babanın bu konuda deneyim sahibi olmaması ve bu yüzden anneye destek olamaması, maddi kaygılar, gerginlikler bebeğe ilk aşamada fiziksel bakım vermenin ötesine geçen bir ilişki oluşamamasını sağlar. Bazı durumlarda da ebeveynler hem ruhsal hem fiziksel desteği sağlasa bile çocuğun verdiği tepkiler yaşıtlarına göre farklı olabilir. Gelişimde ki bu farklılığı ilk olarak ebeveynlerin fark etmesi oldukça olası bir durumdur. Eğer çocuğunuzun gelişimi ile ilgili sizi şüphelendiren bir durum varsa bir uzmana başvurmanız oldukça önemlidir.
Uzman aracılığı ile çocuğunuz da gelişimsel bir gerilik saptandıysa küçük yaştan itibaren alacağınız destek oldukça değerlidir. Bu süreç ebeveynin aktif katılımı ve çocukla kurulan yoğun ve yakın ilişki ile başarıya ulaşabilir. Eğitimin niteliği ne sıklıkta olursa olsun en önemlisi bu eğitimin kalitesi ve bebeğin bu programa adapte olmasıdır. Verilen eğitimin çocukla en çok vakit geçiren ebeveynler tarafından tekrarlanması ile oldukça önemli bir yol kat edilir.
Rafia Çoban
Çocuk Gelişimci
