Çocuğun dil gelişiminde herhangi bir problem olmadığı takdirde, bazı sosyal durumlarda konuşmayı devamlı reddetmesinin adi seçici dilsizliktir (selective mutism).
Çocuğun konuşma dilini anlama ve konuşma yeteneği olması durumunda sosyal çevrede dilsiz gibi olmasıdır. Kısaca çocuk evde ortamında normal düzeyde konuştuğu halde başka insanların yanında tamamen sessiz kalmayı ve konuşmamayı tercih ediyor.
Bu seçici bozukluk genelde çocuk başka bir ortama girdiği yaşlarda başlar, örneğin ana okula başlama döneminde. İlk etapta çocuğun konuşmaması utangaçlık olarak değerlendirebilir, ancak bir süre sonra okula alışmış olmasını beklediğimiz halde hala konuşmayı reddediyorsa seçici bozukluk olma ihtimali vardır.
Genelde çocuk daha utangaç ve içe kapanıktır. Bazen depresyon ve obsessif-kompulsif bozukluğu da görülebilir.
Seçici dilsizlik tanısı konulan çocuğun terapi alması gerekmektedir.
Seçici bozukluk terapisi genellikle haftada bir olur. Bunun okulda olması ve öğretmen ile işbirliğinde olması tedavi için çok faydalıdır.
Esra Acar Küçük
Uzman Klinik Pedagog
