Anne-bebek arasındaki bağ, bebek annenin rahmine düştüğü andan itibaren başlıyor. Nasıl ki bebek doğumdan sonra annesi ile uyumlanıyor; annesinin yüz ifadesi ve modu bebekte aynı şekilde var oluyorsa anne karnında da bebek, annesi ile etkileşim halinde oluyor.
Hamilelikte 2. trimesterın başında bebeğin sinir sistemi oluşmaya başlıyor. Bu nedenle bebek, anne karnını hep biliyor. Yüksek kortizol stres hormonuna maruz kaldığında ya da anne psikolojik olarak zor ve negatif bir hamilelik geçirdiğinde bebek, anne karnında da travmatize olabiliyor.
Hamilelik dönemi içerisindeki bebek için en önemli travma risk faktörleri; annenin depresyon yaşaması ve anne karnında yaşanan stres. Anne karnında yoğun strese maruz kalan bebek, doğumdan sonra travmatik reaksiyonlar gösterebiliyor. Oyun terapisinde biz uzmanlar da çevresel faktörler nedeniyle duygusal olarak zor bir hamilelik geçirdiğini söyleyen annelerin çocuklarının, metaforlar aracılığıyla anne karnındaki tecrübesini ve travmasını oynadığını görebiliyoruz.
Anne karnında maruz kalınan yoğun stres sadece bebeği travmatize etmek ve duygusal olarak etkilemekle kalmıyor aynı zamanda bebeğin davranışsal ve bilişsel fonksiyonlarını da olumsuz etkiliyebiliyor.. Hamilelikte yaşanan yüksek seviye kortizol stres hormonunun anne karnındaki bebeğin beyin gelişimine zarar verebildiği de biliniyor. (Glover and O'Conneor 2002).
Araştırmalar gösteriyor ki hamilelikte stresin bebeğe etkisi, halk arasında sıkça kullandığımız 'üzülme, bak bebeğin de üzülür sonra'dan çok daha fazlası olabiliyor. Bu nedenle hamilelik süresinde, anne adayına çevresi tarafından verilecek psikolojik destek oldukça önemli. Hamilelik süresinde olumlu çevresel faktörlere sahip, eşi ve yakınları tarafından desteklenen annenin, doğumdan sonra bebeğine şefkat verme kapasitesi de artıyor.
Begüm Şenolur
Çocuk Psikoloğu & Deneyimsel Oyun Terapisti
